Kila: Snow-White and Rose-Red

Kila: Snow-White and Rose-Red - หนังสือนิทานจาก Kila

Kila นำเสนอหนังสือนิทานแสนสนุกกระตุ้นรักการอ่าน หนังสือนิทานของ Kila ช่วยให้เด็ก ๆ เพลิดเพลินกับการอ่านและเรียนรู้ด้วยนิทานและนิทานมากมาย

ครั้งหนึ่งเคยมีหญิงม่ายผู้โดดเดี่ยวผู้น่าสงสารผู้หนึ่งอาศัยอยู่ในกระท่อมห่างไกล หน้ากระท่อมเป็นสวนที่มีต้นกุหลาบสองต้น ดอกกุหลาบสีขาวดอกหนึ่งและดอกกุหลาบสีแดงอีกดอกหนึ่ง

เธอมีลูกสาวสองคนที่เหมือนต้นกุหลาบทั้งสองต้นเธอจึงเรียกหนึ่งว่าสโนว์ไวท์และโรสเรดอีกคน

เย็นวันหนึ่งแม่สวมแว่นตาและอ่านออกเสียงจากหนังสือเล่มใหญ่เด็กหญิงทั้งสองฟังขณะนั่งและปั่นด้ายมีเสียงเคาะประตูซึ่งฟังดูเหมือนว่ามีใครบางคนอยากให้เข้าไป

โรสเรดเดินไปผลักสายฟ้ากลับคิดว่าเป็นคนน่าสงสาร แต่มันเป็นหมีตัวใหญ่ที่ติดหัวสีดำตัวใหญ่ของมันไว้รอบประตู โรส - เรดกรีดร้องและพุ่งกลับขณะที่สโนว์ไวท์ซ่อนตัวอยู่หลังเตียงของแม่

หมีเริ่มพูดและพูดว่า "อย่ากลัวฉันจะไม่ทำอันตรายคุณ! ฉันเป็นคนครึ่งตัวและต้องการเพียงแค่ทำให้ตัวเองอบอุ่นอยู่ข้างๆคุณสักหน่อย"
“ หมีผู้น่าสงสาร” ผู้เป็นแม่พูด “ นอนข้างกองไฟระวังอย่าให้เสื้อไหม้”

หมีพูดกับเด็กผู้หญิงว่า "ได้โปรดเคาะหิมะออกจากเสื้อโค้ทของฉันหน่อย" ดังนั้นพวกเขาจึงนำไม้กวาดมาและกวาดขนของหมีให้สะอาดในขณะที่มันยืดตัวอยู่ข้างกองไฟอย่างสบายตัวและคำรามอย่างพอใจ

พอรุ่งเช้าเด็กทั้งสองก็ปล่อยเขาออกไปแล้วเขาก็วิ่งเหยาะๆข้ามหิมะและเข้าไปในป่า จากนั้นหมีก็มารอบ ๆ ทุกเย็นในเวลาเดียวกันและปล่อยให้เด็ก ๆ เล่นสนุกกับเขาเท่าที่พวกเขาชอบ

เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึงหมีพูดกับสโนว์ไวท์ว่า "ฉันต้องเข้าไปในป่าและปกป้องสมบัติของฉันจากคนแคระที่ชั่วร้าย" สโนว์ไวท์ค่อนข้างเสียใจที่เขาจากไปและเธอก็ปลดกลอนประตูให้เขาหมีก็วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วและไม่นานก็ไม่พ้นสายตา

หลังจากนั้นไม่นานแม่ก็ส่งลูก ๆ เข้าไปในป่าเพื่อเก็บฟืน พวกเขาเห็นคนแคระที่มีเคราสีขาวราวกับหิมะสนามยาวและปลายหนวดเคราติดอยู่ในรอยแยกของต้นไม้

เขาจ้องมองไปที่เด็กผู้หญิงด้วยดวงตาสีแดงเพลิงและร้องว่า "คุณยืนอยู่ที่นั่นทำไมคุณไม่มาที่นี่และช่วยฉันได้ไหม"

"อย่าเพิ่งใจร้อน" สโนว์ไวท์พูด "ฉันจะช่วยคุณ" แล้วเธอก็ดึงเธอออกมาจากกระเป๋ากางเกงและตัดปลายหนวดเคราของเขาออก

ทันทีที่คนแคระเป็นอิสระเขาก็เหวี่ยงกระเป๋าขึ้นไหล่และเดินออกไปโดยไม่ได้เหลือบมองเด็กเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ในอีกวันหนึ่งเมื่อเด็กผู้หญิงกำลังข้ามป่าระหว่างทางกลับบ้านพวกเขาทำให้คนแคระประหลาดใจที่เพิ่งเทพลอยในถุงของเขาออกมาในจุดที่สะอาด หินเจิดจรัสระยิบระยับและเป็นประกายด้วยสีที่แตกต่างกัน

“ ยืนอ้าปากค้างทำไม” คนแคระร้องไห้และใบหน้าสีเทาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงสดด้วยความโกรธ

เขายังคงตะโกนต่อไปเมื่อได้ยินเสียงคำรามดังขึ้นและหมีดำก็วิ่งเหยาะๆมาหาพวกเขาออกจากป่า คนแคระลุกขึ้นด้วยความตกใจ แต่เขาไม่สามารถไปที่ถ้ำของเขาได้เพราะหมีอยู่ใกล้เกินไปแล้ว

จากนั้นด้วยความกลัวในใจเขาจึงร้องว่า "หมีที่รักช่วยฉันด้วยฉันจะให้สมบัติทั้งหมดของฉันกับคุณ" หมีไม่สนใจคำพูดของเขาและปล่อยให้สัตว์ชั่วร้ายใช้อุ้งเท้าทุบเพียงครั้งเดียวคนแคระไม่ขยับอีก

เด็กผู้หญิงวิ่งหนี แต่หมีเรียกพวกเขาว่า "สโนว์ไวท์และโรสเรดไม่ต้องกลัว" เมื่อพวกเขาจำเสียงของเขาได้พวกเขาก็หยุด

เมื่อเขาตามทันพวกเขาหนังหมีของเขาก็หล่นหายไปและเขายืนอยู่ที่นั่นชายหนุ่มรูปงามทุกคนสวมชุดสีทอง

"ฉันเป็นลูกของพระราชา" เขาพูด "และฉันก็ถูกคนแคระชั่วร้ายคนนั้นขโมยสมบัติของฉันไปฉันถูกบังคับให้วิ่งหนีไปในป่าเหมือนหมีดุร้ายตอนนี้เขาได้รับการลงโทษที่สมควรได้รับแล้ว"
...

เราหวังว่าคุณจะสนุกกับหนังสือเล่มนี้ หากมีปัญหาใด ๆ โปรดติดต่อเราที่ [email protected]
ขอบคุณ!